Muren, poorten, torens e.d SAMENVATTING

Samenvatting ========== Eigenlijk gebruiken de Feniciërs en hun nazaten elke mogelijke techniek om met name hun muren te bouwen. Van eenvoudig een hoop onbewerkte stenen op een hoop gooien tot de prachtige rechthoekige grote blokken, die passend op elkaar gestapeld worden. Daartussen in zitten dan nog o.a. de volgende overgangstechnieken: - platte stenen afwisselend op elkaar leggen; - ‘pier-and-rubble’ techniek= verticale pilaren met daartussen veel klein materiaal. Deze laatste techniek komt veel voor. Soms wordt ook een combinatie van verschillende bouwtechnieken gebruikt. Het is maar wat de plaatselijke mogelijkheden te bieden hadden. Ze waren niet zoals de Grieken, die het landschap aanpasten naar hun wensen door er kunstmatige havens aan te leggen. Ze waren niet zoals de Romeinen, die over grote afstanden grote blokken marmer lieten aanvoeren voor hun steden. Carthago vormt daarop een uitzondering, want die stad liet van de punt van Kaap Bon grote blokken steen aanvoeren voor haar muren. Maar in het algemeen schikten de Feniciërs en hun nazaten zich aan de omstandigheden, die het landschap hen verschafte. Welke techniek gekozen wordt hangt af van de tijd en de beschikbaarheid aan materiaal in de omgeving. Ook werden materialen van andere volken gebruikt. Dit betreft vooral hergebruik van megalithische stenen.

Walls etc. Resume ========== Actually, the Phoenicians and their descendants use every possible technique, in particular to build their walls. From simple lump exposed stone in a heap to the beautiful large rectangular blocks, fitting stacked. In between are still among others, the following transitional techniques: - Flat stones alternately on one another; - "Pier-and-rubble technique = vertical pillars between which many small equipment. This last technique is common. Sometimes it is also used a combination of different techniques. It's just what had to offer at the local level. They were not like the Greeks, who adapted the landscape to their needs by placing artificial harbours. They were not like the Romans, who were supplying marble over large distances in large blocks for their cities. Carthage is an exception, because this city did transport from the point of Cape Bon large blocks of stone for its walls. But generally ranked the Phoenicians and their descendants to conditions, which gave them the landscape. Whatever technique is chosen depends on the time and the availability of material in the environment. Materials of the other nations were used. This mainly concerns the reuse of megalithic stones. END

Muren, poorten, torens e.d. Deel 9

Muren e.d. Deel 9 Van torens en palissaden. Vanuit Carthago kennen we een model van een toren. D.Harden (Phoenicians, p.123) beschrijft het als volgt: “..... the extant part of which shows three stories, and there may originally have been more. Whether this model represents a lighthouse or a watch-tower, who can say?”                    42.ZO LEEFDEN DE CARTHAGERS t.t.v.Hannibal. G+C Charles‑Picard. i.e.v.v.L.Esmeyer.  Hollandia Baarn 1960 (La vie quotidienne de Carthage au temps d’Hannibal) p. 31: “De buitenste linie bestond uit een gracht, versterkt met palissaden. Daarachter lagen twee wallen. De binnenste was 13,32 meter hoog en aan de basis 8,88 meter breed. Hij diende tegelijkertijd tot arsenaal. Aan de stadszijde waren trapsgewijze kazematten aangelegd, die 300 olifanten, 4000 paarden, 20.000 man voetvolk en 4000 ruiters konden herbergen. De muur werd om de 59 meter geflankeerd door uitspringende torens. Van beide wallen is geen spoor meer over......” “De brede gracht, die ervoor lag, is echter vanuit de lucht nog altijd zichtbaar. Hij tekent zich af als een duidelijke kaarsrechte lijn, die de landengte van meer dan 2 kilometer in tweeën snijdt. Generaal Duval ontdekte de gracht op deze wijze in 1949 en liet hem uitgraven. De gracht is 20 meter breed en aan de oostzijde voorzien van een granieten boord, die tal van inkervingen vertoont. Ronde gaten, telkens in formaties van vijf als op een dominosteen, waarin hier en daar nog amforen zaten, dienden blijkbaar om er houten palen in te steken. De laatste moeten uitkijktorens hebben geschraagd, die boven de aarden wal achter de gracht oprezen.” p.32: “Loodrecht op de gracht staan andere insnijdingen, lang en small, waarin wellicht planken of vlechtwerk werd vastgehouden om het platform enigszins te pantseren. Er is geen verschil van mening mogelijk over de vraag, waartoe  dit vestingwerk heeft gediend. Het tracé, ongeveer een mijl westelijk van de heuvel van Saint Louis, valt ongeveer samen met dat wat Carton en Gsell hadden uitgestippeld en loopt over het smalste gedeelte van de landengte.” “De overblijfselen aan de westkant van de gracht tonen afdoende aan, dat dit een Punische verdedigingslinie is geweest en niet een gracht van de schans, die Scipio een pijlschot verder naar het oosten liet graven. Op het punt waar de gracht het Meer van Tunis bereikt, bevindt zich een constructie van zware blokken met een kern van puin. Ongetwijfeld heeft deze deel uitgemaakt van het gemetselde bolwerk, dat Carthago naar de zijde van het meer beschermde. Deze versterking sloot bezuiden de havens aan op de muur van de waterkering, daar waar tegenwoordig het dorpje Kram ligt.” Nu doen er veel hypotheses de ronde omtrent het verloop van de driedubbele muur van Carthago, maar S.Lancel heeft in een artikel: L’enciente périurbaine de Carthage lors de la troisième guerre punique: réalités et hypothèses” duidelijk uiteen kunnen zetten, dat het verloop van de driedubbele muur zeker in of nabij het tracé van Duval heeft gelegen heeft. STUDIA PHOENICIA X PUNIC WARS Proceedings of the Conference held in Antwerp from the 23th to the 26th of November 1988 in cooperation with the Department of History of the 'Universiteit Antwerpen' (U.F.S.I.A.) Edited by H Devijver and E Lipinski Uitgeverij Peeters Leuven 1989 ORIENTALIA LOVANIENSIA ANALECTA 33

Walls and the like. Part 9 ================== Towers and palisades. From Carthage, we have a model of a tower. D.Harden (Phoenicians, p.123) describes it as follows: "..... the extant or part of which shows three stories, and there may originally have been more. Whether this model Represents a lighthouse or a watch-tower, who can say? " Book:This is the way the Carthaginians lived at the time of Hannibal. G + C Charles Picard. Hollandia Baarn 1960 (La vie quotidienne the Carthage au temps d'Hannibal) p. 31: "The outer line consisted of a moat, fortified with palisades. Behind them were two ramparts. The interior was 13.32 meters high and 8.88 meters wide at the base. It also served as arsenal. On the city side were constructed cascading casemates that 300 elephants, 4,000 horses, 20,000 infantry and 4000 cavalry could accommodate. The wall was after each 59 meters flanked by projecting towers. From both walls there is no trace left any more...... " "The broad moat, however, is from the air still visible. He stands out as a clear straight line intersecting the Isthmus of more than two kilometers apart. General Duval discovered the canal in this way in 1949 and made him dig out. The canal is 20 meters wide and on the east side with a granite board, which has numerous notches. Round holes, each time in formations of five as a domino, in which here and there were amphorae, were apparently serving to wooden poles in stabbing. The latter should have backed lookout towers that rose above the rampart behind the moat. " p.32: "Perpendicular to the canal are other cuts, long and narrow, which may connect planks or wattle to held to fortify the platform slightly. There is no difference of opinion as possible on the question, for which has served this fortification. The route, about a mile west of the hill of Saint Louis, roughly corresponds to what Carton Gsell had mapped out and runs across the narrowest part of the isthmus. " "The remains on the west side of the canal show conclusively that this has been a Punic defence-line not a moat of the fort, which Scipio digged out an arrow shot further to the east. At the point where the canal reaches the Lake of Tunis, is a construction of heavy blocks with a core of rubble. No doubt this was part of the walled stronghold that Carthage to the side of the lake protected. This strengthening ditch connects south of the ports with the wall of the dam, where nowadays the village of Kram is. " Now there are many hypotheses about the course of the triple wall of Carthage, but S.Lancel in an article: L'enciente périurbaine the Carthage lors de la troisième guerre punique: Réalités et hypothèses "can clearly explain that the course of the triple wall certainly has located in or near the route of Duval. STUDIA PHOENICIA X PUNIC WARS Proceedings of the Conference held in Antwerp from the 23th to the 26th of November 1988 in cooperation with the Department of History of the 'Universiteit Antwerpen' (U.F.S.I.A.) Edited by H Devijver and E Lipinski Uitgeverij Peeters Leuven 1989 ORIENTALIA LOVANIENSIA ANALECTA 33

Muren van grote blokken. Deel 8.

Muren e.d. Deel 8. Muren van grote blokken. ================== Uiteindelijk gaan de Feniciërs en Puniërs over tot het gebruik van enorme blokken, die men zodanig aanpast, dat zij als een mozaiek in elkaar passen. Bijvoorbeeld te Carteia in Spanje, in Lixus op de Mauretaanse kust en te Nora op Sardinië. Soms laat de bewerking aan de zijkant van de bewerkte rechthoekige blokken te wensen over, zoals hier te Toscanos op de zuidkust van Spanje. D.Baramki, Phoenicia and the Phoenicians, p.102: “City-walls during the Iron Age were built of large blocks of squared stones about 2.0 meters long, 1.50 meters high and at least 1.0 meters deep. Examples of these may still be seen at Aradus and Tyre.” De mooie rechthoekige stenen vormen veelal de basis, waarop andere meer onregelmatige stenen een plaats vinden, zoals te zien is bij Motya. In dat specifieke geval ligt er achter deze buitenmuur een andere binnenmuur. De tussenruimte werd opgevuld met puin. Op deze manier worden er weer verschillende bouwwijzen met elkaar verbonden. Rechthoekige stenen kunnen ook dwars op de muur geplaatst worden, zoals te zien is bij Toscanos. D.Harden, The Phoenicians. P.125: “Walls were often covered with stucco. The walls were of brick or clay on a substructure of stone and were coated with pitch for weather-proofing.”

Walls and the like. Part 8. Walls of large blocks. ================== Eventually the Phoenicians and Punics made use of huge blocks, which one adapts so that they fit like a mosaic together. Examples: Castillo de Dona blanca Spain, Lixus on the Mauritanian coast and Nora in Sardinia. Sometimes the adaption of the blocks on the sides are meagre, as can be seen here at Toscanos on the south coast of Spain. A little good climber will not have much trouble getting this barrier. D.Baramki, Phoenicia and the Phoenicians, p.102: “City-walls during the Iron Age were built of large blocks of squared stones about 2.0 meters long, 1.50 meters high and at least 1.0 meters deep. Examples of these may still be seen at Aradus and Tyre.” The beautiful rectangular stones usually form the basis on which other more irregular stones find a place, as seen at Motya. In that particular case, is behind this outside wall another inner wall. The intermediate space was filled up with debris. In this way, there are different methods of construction again connected to each other. Rectangular stones can also be laid transversal in the wall, as shown in Toscanos. D.Harden, The Phoenicians. P.125: “Walls were often covered with stucco. The walls were of brick or clay on a substructure of stone and were coated with pitch for weather-proofing.”

Muren, poorten, torens e.d. deel 7.

Muren e.d. Deel 7. Van enige torens, poorten en trappen. ========================== De toegangspoort naar Punisch Carteia voor en na de opgraving. Soms is totaal niet zichtbaar, wat er achter en onder een hoop stenen werkelijk ligt. Hier komt dat prachtig in beeld. Een verticale doorsnede laat zien hoe zorgvuldig de trap gemaakt is in de muur van Carteia. Boek 158. De toegangspoort tot de tempel van Baalat-Gebal in Byblos gaat terug tot maar liefst 2800 v.C. De stadspoort aan de noordzijde van de stad is ook zeer oud en dateert uit het 3e – 2e millennium v.C. De treden doen nog enigszins rommelig aan. Boek 322+401. Bij Motya treffen we een welhaast perfecte trap aan nabij de stadspoort in het NO van de stad. Daarachter staat de muur met stutzuilen en kolommen, waartussen kleiner materiaal is gedeponeerd ter opvulling. Boek 28. Bij deuren en poorten maakt men aan de zijkant gebruik van grotere vierkante blokken, zoals hier bij een Mauretaans huis in Lixus. Boek 334. De stadspoort van Oegarit heeft zware hoekstenen op de hoeken. Deze rechthoekige stenen werden beurtelings in een andere richting gelegd, waardoor meer stevigheid werd gekregen. Boek 322. Bij de overkoepeling van poorten maakt men meestal gebruik van een grote platte deksteen. Bij Eryx op Sicilië is echter sprake van een boogconstructie. Boek 34. Op blz 245 van het boek Les Phéniciens van Parrot en Moscati wordt ingegaan op de bouwwijze van de Feniciërs op Sicilië. “En examinant plus à fond l’architecture punique en Sicilie, nous devons noter d’abords que les murs de Mozia, du type ‘à chaînage’ habituel, avec des tours saillantes à intervalles, n’en sont pas l’unique exemple. En effet, les murs d’Eryx ont une très grande importance. Ils sont antérieures à l’époque carthaginoise, mais à ce moment –la, ils subirent une restructuration qu’indiquent entre autres, des lettres de l’alphabet gravées sur certains blocs. La restructuration comprend, à ce qu’on peut voir, le remploi de blocs mégalithiques en guise de renforcements et l’implantation dans la courtine de tours régulièrement espacées, comme à Mozia. »

Walls and similar. Part 7. Of some towers, gates and stairs. ========================== The gateway to Punic Carteia before and after excavations. Sometimes it is not totally visible, what is really there behind and under a heap of stones.  A vertical section shows how carefully is designed the staircase in the wall of Carteia. Book 158. The gateway to the temple Baalat-Gebal Byblos goes back to 2800 BC. The gate on the north side of the city is very old and dates from the 3rd - 2nd millennium BC. There are protection walls on the sides. The steps are somewhat messy. Book 322 + 401. In Motya we find an almost perfect stage close to the gate in the NE of the city. Behind it stands the wall with piers and columns where in between lesser material is deposited to fill it up. Book 28. For doors and gates to the side one makes use of large square blocks, as shown here at a house in Mauretan Lixus. Book 334. The gate of Ugarit has heavy stones at the corners. This rectangular stones were laid alternately in a different direction, giving more firmness. Book 322. When gates have a roof one usually uses a large flat capstone. However, at Eryx in Sicily has been an archway. Book 34. On page 245 of the book Les Phéniciens Parrot Moscati and discusses the constructions of the Phoenicians in Sicily. Here is an English translation: “By further examining the Punic architecture in Sicily, we must note first of all that the walls of Mozia, with the usual  'chaining’ and with projecting towers at intervals, are not the only example. Indeed, the walls of Eryx have great importance. They predate the Carthaginian era, but at that time they underwent a restructuring indicated, among others, by the letters of the alphabet engraved on some blocks. The restructuring includes at what we can see, the reuse of megalithic blocks as a reinforcement and implantation in the curtain of regularly spaced towers, like we see in Mozia. »

Muren, poorten, torens e.d. deel 6.

De tussenfase van de platte stenen. ======================== Deel 6. Her en der zien we opeens ook het gebruik van alleen maar platte stenen opduiken. Wellicht heeft dat te maken met de beschikbaarheid daarvan ter plekke. Over het algemeen waren de Feniciërs practisch ingestelde mensen, die gebruikten wat ze tegenkwamen. Van heide en verre grote blokken vervoeren voor de bouw van gigantische muren, dat kwam pas in een laat stadium in zwang. We zien dat later bijvoorbeeld wel optreden bij Carthago. Bij Carteia nabij Gibraltar in Zuid-Spanje had men kennelijk platte stenen genoeg in de nabijheid om er keurige muren van te kunnen maken. In een reconstructie van de Punische muur zien we het bestaande onderaan en hoe het werkelijk was bovenaan. Het betreft de noordwesthoek van de stad. BK 158. Ook in La Fonteta op de oostkust van Spanje wordt deze bouwwijze toegepast. Even verderop ligt hier in het binnenland de burcht van de Cabezo del Estano. Ook hier werden zo veel mogelijk de platte stenen gebruikt. Men gebruikt ook steunberen om het instorten te vermijden. Lijkt dit op wat we eerder bij de grote muur van Byblos gezien hebben, of zijn dat daar inderdaad kazematten in klein formaat? BK 308 + 367. In dit verband is de visie van de Universiteit van Alicante van belang (Phoenician colony in southeast Spain re-examined, 2014). De muren van het fort gaan terug tot de periode 900-850 BC en men ziet een sterke gelijkenis met de bouw in Hazor en Qeiyafa in Israel.

The intermediate stage of the flat stones. ============================= Part 6. Here and suddenly we also see the use of just popping flat stones. Perhaps it has to do with their availability on the spot. In general, the Phoenicians were practically minded people who used what they found. To bring from far and wide to transport large blocks for the construction of giant walls, that came only at a late stage in vogue. We see that, for example later occur in Carthage. In Carteia near Gibraltar in southern Spain there was apparently flat stones available near enough to make neat walls there. In a reconstruction of the Punic wall we see the existing bottom and how it really was on the top. It concerns the northwest corner of the city. BK 158. Also in La Fonteta on the east coast of Spain this construction method was applied. A little further here lies in the interior the castle of the Cabezo del Estano. Again, the flat stones were used as much as possible. One uses also buttresses to avoid collapse. Is this like what we earlier saw at the Great Wall of Byblos, or were that indeed casemates in small size there? BK 308 + 367. In this context, the vision of the University of Alicante is of interest (Phoenician colony in south east Spain Re-Examined, 2014). The walls of the fortress dates back to the period 900-850 BC!, and one can see a strong resemblance to the construction at Hazor and Qeiyafa in Israel.

Muren, poorten, torens e.d. Deel 5

Muren, poorten en torens. Deel 5. Op weg naar de kazematten en perfecte vierkante blokken steen. =============================== We hebben nu al diverse soorten bouwwijzen gehad. Gewoon een hoop stenen zo hoog mogelijk, of juist schuin om instorting te vermijden. Verder het bouwen in verschillende lagen met verschillende soorten steen, of zoveel mogelijk torens achter elkaar, of de z.g. raamwerk-techniek. Het is allemaal niet strict chronologisch te plaatsen. Het lijkt wel of de emigranten uit Fenicië overzee in Sardinië, Afrika of Spanje gewoon hun eigen bouwwijzen meenamen uit de streek, waar ze vandaan kwamen. De Tyriërs bouwden bijvoorbeeld anders dan de Feniciërs, die kwamen uit Galilea, of die kwamen uit de streek bij Arwad. Pas na verloop van tijd komt er meer eenduidigheid en zien we bijvoorbeeld de z.g.raamwerk-techniek overal opduiken. Heel soms zien we verschillende technieken op dezelfde plek naast elkaar opduiken, zoals bijvoorbeeld in Motya. In de eerste fase is volstaan met een toren (bij de struik). Daarna komt er een muur met vrijwel onbewerkte stenen en tenslotte een nieuwe muur met perfect bewerkte rechthoekige stenen. BK 420. Motya. Reconstructies. Het gebruik van kazematten is al zeer oud. We zien er al een aanzet toe bij Byblos met kleine steentjes. Echt grote kazematten met grotere stenen komen voor bij Tel Arqa. Overzee zien we kazematten met vierkante blokken te Motya en Carteia. Ook hier zien we dus binnen de kazemat een evolutie van het gebruik van kleine stenen naar grote blokken.

Walls, gates and towers. Part 5. On the way to the casemates and perfect square blocks. ================================= We already had various types construction methods. Just a heap of stones as high as possible, or even skew to avoid collapse. Furthermore, the construction in several layers with different kinds of stone, or as many towers as possible after the other, or the so-called frame-technique. It's all not strictly chronological to be placed. It seems that the emigrants from Phoenicia overseas in Sardinia, Africa or Spain just took their own construction methods of the region, where they came from. For example, the Tyrians built differently than the Phoenicians, who came from Galilee, or who came from the region at Arwad. Only after some time there will be more clarity and for example, we see popping up everywhere the pier-and-rubble technique. Very occasionally we see different techniques in the same place stand side by side, as in Motya. In the first stage is sufficient for a tower (close to the bush on the photo). Then there is a wall with virtually exposed stone and finally a new wall with perfectly crafted rectangular stones. BK 420. Mothia. Reconstructions. The use of bunkers is very old. We see there is already a step increase at Byblos with small pebbles. Really big casemates with larger stones occur in Tel Arqa. Overseas, we see casemates with square blocks to Motya and Carteia. Again we see inside the bunker an evolution of the use of small stones into large blocks.

Muren, poorten, torens e.d. Deel 4.

Raamwerk techniek of afleidingen daarvan. =============================== In de catalogus I Fenici uit 1988 wordt onder het hoofdstuk “City planning and Architecture” de raamwerk techniek op de bladzijden 267 en 271 als volgt voor Motya en Soluntum beschreven: “ The houses show the characteristic framework technique and the typically Punic arrangement of rooms around a central courtyard. In Motya we see upright orthostats alternating with spaces filled in with rubble.” In een duitse vertaling “Die Karthager” by S.Moscati wordt er op blz 66 de techniek aldus beschreven: “Die Mauren sind gekennzeichnet durch die “Rahmen-Bauweise”, d.h. die Zwischenräume zwischen zwei in bestimmten Abstäanden aufgestellten Monolithen sind mit kleineren Gesteinbrocken ausgefüllt sowie durch vorspringende Türme and Kasematten und durch zur Landseite hin angelegte hintereinander liegende Wälle, wenn die Stadt mit den Festland verbunden ist and damit von dort die grösste Gefahr droht.” Soms volstaat men met alleen aan de buitenkant van de muur grotere stenen te plaatsen en om dan het middenstuk op te vullen met het kleinere materiaal, zoals een voorbeeld uit Kerkouane laat zien.

Framework technique or derivations thereof. =============================== In the catalog I Fenici 1988 is described in the chapter "City Planning and Architecture" the framework technique on pages 267 and 271 as follows for Motya and Soluntum: “ The houses show the characteristic framework technique and the typically Punic arrangement of rooms around a central courtyard. In Motya we see upright orthostats alternating with spaces filled in with rubble.” In a German translation of I Cartaginesi by S.Moscati is the technique explained on page 66. Here is the translation in English: "The walls are characterized by the " frame construction ", that is: the spaces between two at intervals established monoliths are filled with small rocks and protected by projecting towers and the casemates on the land side behind other walls, if the city is connected to the mainland and so then threatened with the greatest danger. " Sometimes it is sufficient to place only on the outside of the wall the larger stones and then to fill in the middle part with the smaller material. Such shows an example from Kerkouane.

Muren, poorten, torens e.d. Deel 3

Van primitieve muren naar de raamwerk-techniek. ==================================== Ook in het oosten komen we vrij primitieve muren tegen, zoals in het Beiroet van de 7e eeuw v.C. De muur stamt uit de ijzertijd en bestaat uit losse enigszins bewerkte, maar volstrekt nog niet goed passend bij elkaar. Voor de bijbehorende trap zijn wat grotere platte stenen gebruikt. Op een bijgevoegde plattegrond staat de lokatie van deze muur te Beiroet, als hij tenminste al niet opgeruimd is door de bulldozers. Een andere foto uit Beiroet laat een grote massa stenen zien, die niet recht boven elkaar geplaatst zijn, maar trapsgewijs, waardoor het instortingsgevaar minder groot is. Aan de andere kant hou je op deze wijze niet gauw een mogelijke vijand buiten de muren. Het veel oudere Oegarit (2000-1200 v.C) doet het eigenlijk al een stuk beter met grotere stenen, die al wel enigszins passend bij elkaar gelegd zijn, maar ook hier wijkt de muur enigszins terug. En een grote deksteen vormt het plafond van de bijbehorende poort uit de 15e eeuw v.C.   De Feniciërs verlaten al snel deze wijze van bouwen en gaan over op het hanteren van een andere techniek. Om enigszins ordening in de chaos te krijgen ging men over tot het plaatsen van stutpilaren, waarin de grotere stenen verwerkt waren, waardoor beter de massa aan kleinere stenen tussen de stutpilaren bijeen kon worden gehouden. We zien dat bijvoorbeeld al in La Fonteta op de oostkust van Spanje in de 6e eeuw v.C.

From primitive walls to frame technique. ============================= In the east we encounter fairly primitive walls as well, like in Beirut of the 7th century BC. The wall dates from the Iron Age and consists of loose slightly adjusted stones, but totally not well matched. For the corresponding stage are larger flat stones used. On an accompanying map, the location of this wall in Beirut is shown, at least if he is not already cleared by the bulldozers. Another photo from Beirut shows a large mass stones, which are not positioned directly above the other, but gradually, so there is less danger of collapse. On the other hand you can not keep in this way possible enemy outside the walls. The much older Ugarit (2000-1200 BC) actually does a lot better with larger stones, which already are put somewhat fitting together, but here the wall is also skew somewhat. A large capstone represents the ceiling of the corresponding gate from the 15th century BC. The Phoenicians quickly abandoned this building method in using a different technique. In order to get some order in the chaos, they went on to place strut pillars, in which the larger stones were processed. In this way they could held better together the smaller stones between the strut pillars. We see that for example already in La Fonteta on the east coast of Spain in the 6th century BC

Muren, poorten, torens e.d. deel 2

Wat zien we in werkelijkheid? Een eerste impressie. OVERZEE in Sardinië. Heel soms komen we overzee een geheel andere bouwstijl tegen, zoals een cyclopische muur te Nora tegenover Cottellazza op Sardinië. De muur omsluit de tofet. Je denkt, dat het een Nuraghen-bouw is, maar het is toch echt Fenicisch en gemaakt in de 7e eeuw v.C. « Pour ce qui concerne les murailles, le meilleur exemple est Monte Sirai, parce que ce site a été très soigneusement fouillé et qu’il s’agit d’une forteresse, dont d’une installation particulièrement significative. Mont Sirai a une enceinte extérieure, qui utilise les blocs de roche du sommet de la colline en les complétant avec des pierres disposées régulièrement, et une enceinte intérieure, avec des défenses en profondeur culminant dans une puissante tour centrale ou donjon. D’autres forteresses, repérées récemment à l’intérieur de l’île Sardaigne, révèlent deux systèmes défensifs : l’un avec des tours quadrangulaires saillant à intervalles régulièrs, l’autre à crémaillère, avec des saillants successifs. » Het is echter niet overal zo duidelijk, zoals hierboven is geschetst. Meestal begint het met vrij primitieve muren. Cerro del Prado op de zuidkust van Spanje bij Gibraltar heeft zijn vrij primitieve muur. Het meeste is opgeslokt door de olie-industrie, maar er is nog een klein stuk van over. BK 4. Carthage: A Mosaic of Ancient Tunesia (Khader/Soren), blz 112. “Punic architecture used modest materials: small buildings stones, mud bricks, baked bricks, baked or pressed earth, cut stones and columns. To hide the poor quality of the material, the walls were often covered with a layer of hard stucco and then painted: the colors encountered are white, red and gray. Different materials are sometimes used together; in the foundations of a wall, we have uncovered small building stones and baked bricks covered with a thick and solid layer of stucco. Some are built entirely of mud brick.” M.Fantar. Het vestingwerk van Alarcon nabij Torre del Mar in Zuid-Spanje is een mooi voorbeeld van vrijwel onbewerkte stenen, die op een stevige ondergrond min of meer op een hoop zijn gegooid. Het geheel werd bij elkaar gehouden door de wat grotere stenen aan de buitenkant te plaatsen. Doorsnede van de muur te Alarcon. Hij is van zandsteen in de ondergrond en erbovenop komt de leisteen.

What we see in reality? A first impression. OVERSEAS in Sardinia. Very occasionally we come to see overseas a completely different style such as a  cyclopean wall opposite to  Cottellazza at Nora in Sardinia. The wall encloses the tophet. You think it's a Nuraghe-building, but it's really Phoenician and made in the 7th century BC "As for the walls, the best example is Monte Sirai, because this site has been carefully researched and it is a fortress, a particularly significant installation. Mount Sirai has an outer enclosure, which uses blocks of rock from the top of the hill complementing with stones arranged regularly and an inner enclosure with deep defenses culminating in a powerful central tower or dungeon. Other fortresses recently identified within the island Sardinia, reveal two defensive systems: one with square towers protruding at intervals on regular events, the other rack, with successive expulsions. » However, it is not everywhere so clear, as has been outlined above. Usually it starts with fairly primitive walls. Cerro del Prado on the south coast of Spain to Gibraltar has a quite primitive wall. Most of it is absorbed by the oil industry, but there is still a small part of it. BK 4. Carthage: A Mosaic of Ancient Tunesia (Khader / Soren), p 112. "Punic architecture used modest materials: small buildings stones, mud bricks, baked bricks, baked or pressed earth, cut stones and columns. To hide the poor quality of the material, or at the walls were covered with a layer of hard stucco and then painted: the colors is encountered are white, red and gray. Different materials are sometimes used together; in the foundations of a wall, we have uncovered small building stones and baked bricks covered with a thick and solid layer of stucco. Some are built entirely of mud brick. " M.Fantar. Fortification Alarcon Torre del Mar in southern Spain is a good example of virtually raw stones, on a solid surface more or less thrown together. The whole was held together by the larger stones to be placed on the outside. We have a cross-section of the wall in Alarcon. He is of sandstone in the subsoil and on top comes the slate.